Ο Δημάς γύρισε και κοίταξε τον Ιησού...
Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν.
Και τότε... Γύρισε η ζωή και
η ιστορία τριάντα τρία χρόνια πίσω!
Σε μια έρημη, υγρή σπηλιά!
- Κύριε! Ψιθύρισε ο Δημάς.
Θυμήσου με, σε παρακαλώ...
Θυμήσου κι εμένα όταν έλθεις στη Βασιλεία Σου...

Ο Ιησούς κοίταξε με το Θεϊκό Του βλέμμα τον Δημά.
Και ήταν σα να του έλεγε:
"Μη φοβάσαι! Γι\' αυτό ήλθα στη γη...
Τα δάκρυα της μετανοίας σου
έγιναν το κλειδί της αιώνιας ευτυχίας σου!
Σε αγαπώ πολύ, Δημά!
Ας συγχωρέσει τους σταυρωτές μου
ο Επουράνιος Πατέρας μου...
Μα, είμαι βέβαιος, πως όσες φορές ξαναέρθω στη γη
άλλες τόσες θα με ξανασταυρώσουν..."